Bu kök bitkisi hemen hemen bin yıldan beri ilaç ve baharat olarak kullanılmaktadır. Filozof Konfüçyüs yemeğini her zaman zencefille yermiş. Marco Polo’nun ortaçağa ait seyahat raporlarından, Asya’nın sokaklarında balın içine koyulmuş zencefilin satıldığını okuyabiliyoruz. Binbirgece hikâyelerinde zencefilin afrodizyak olarak önemli bir rolü olduğu yazar. Ortaçağ’da adı “fakir insanların biberi” olarak geçer, çünkü fiyatı gerçek biberden çok daha uygundu. Alman doktor Adam Lonitzer 16. Yüzyılda Şifalı Bitkiler kitabında: “Zencefil mideye çok iyi gelir, midenin ve bağırsakların acısına iyi gelir, acılardan kurtarır ve gece iyi sindirim sağlar” şeklinde yazmıştır.

 

Ayurvedik öğretiye göre zencefil metabolizma enerjisini uyarıcı bir etkiye sahiptir. Aynı zamanda metabolizma atıklarını arındırır. Özellikle soğuk algınlığıyla savaşta mucizevi bir silahtır. Bedeni ısıtıcı ve dezenfektan özelliği vardır.

 

Soğuk algınlığının ilk belirtilerinde, her gün küçük bir dilim zencefilin soyulması, üzerine birkaç damla limon suyu damlatılması ve yoğun bir şekilde çiğnenmesi önerilir, öyle ki antiseptik etkisini tamamen gösterebilsin.

 

Zencefil çayı tarifi: Yaklaşık başparmak büyüklüğünde ve dilimlenmiş zencefile yaklaşık 1 litre kaynar su ilave edilir ve 10 dakika demlenmeye bırakılır. 1 çay kaşığı bal, bir tutam tarçın ve/veya bir kaşık limon suyu ile lezzetlendirilerek soğuk günlerde ısıtan, lezzetli, aynı zamanda da şifalı bir içecek elde edilir.

 

Artık zencefilli pek çok kozmetik ürünleri de mevcuttur, çünkü kan dolaşımını harekete geçirir, gerginliği çözer ve vücudu bir palto gibi sarıp ısıtır.

 

Kaynak: Alman Yoga Journal, Ausgabe 02: Januar/Februar 2013